امامعلی رحمان و ذونواس حمیری // وقتی خواندن نماز جرم محسوب می‌شود

دیروز (27 ژوئیه) در رسانه‌های خبری آمده بود که مأموران زندان جدید شهر «وحدت» که شماری از زندانیان سیاسی در آن نگهداری می‌شوند، داملا زبید الله رازق، عضو ریاست عالی حزب نهضت اسلامی تاجیکستان را به اتاق معروف به «شیزا» انتقال داده‌اند. زندانیانی را که نظام زندان را نقض می‌کنند، برای جزا به این محل انتقال می‌دهند. «شیزا» دارای شرایط بسیار سختی است، مثلاً، امکان خوابیدن در آن نیست، خیس است و پُر از کیک و شبُشک می‌باشد

مأموران زندان در پاسخ رسانه‌ها، علت انتقال داملا زبید الله 80 ساله به این مکان وحشتناک را توضیح ندادند، به جز اینکه گفته‌اند، داملا زبید‌الله به جرم نقض نظام زندان، به این اتاق انتقال داده شده است

منابع سایت «پیام» از درون زندان، به این رسانه گفتند، سبب انتقال داملا و به اصطلاح، جزای او، «ادای نماز شب» بوده است. این منابع گفته‌اند، داملا زبید‌الله «ساعت 2 شبانه هنگام خواندن نماز دستگیر شد». به گفته آنها، طبق مقررات زندان، «در این وقت نماز خواندن ممنوع» بوده است

تعیین جزا به خاطر ادای یک امر الهی، نشان می‌دهد، «امامعلی رحمان» همان کاری را با مخالفان خود می‌کرده است که ذونواس حمیری، پادشاه یمن، با مؤمنان می‌کرده؛ کاری که در سوره بروج به آن اشاره‌ شده است. خالی از فایده نیست، در این یادداشت اشاره‌ی به این داستان بکنیم

در سوره بروج از اصحاب اخدود یاد شده است. اخدود به معنای گودال (خندق) است. قبل از اسلام، گروهی از مردم نجران در شبه جزیره عربستان، به مسیحیت، دین برحق در آن عصر، گرویده بودند. حاکم و پادشاه یمن که ذونواس حمیری نام داشت، از این مسئله خشمگین شده، دستور داد، گودالی حفر کنند و در آن آتش بیفروزند. آنگاه مسیحیان را مجبور کرد یا از آیین خود دست بردارند و یا خود را در آتش بیندازند. تعدادی از آنان بر دین خود اصرار کردند و به آتش درآمدند

در قسمتی از سوره بروج به این داستان اشاره‌ شده است؛ می‌فرماید

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ. النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ. إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ. وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ. وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ

مرگ و عذاب بر شکنجگران صاحب گودال (آتش) باد! گودالهای پُر از آتش شعله‌ور. هنگامی که در کنار آن نشسته بودند و آنچه را نسبت به مؤمنان انجام می‌دادند،  (با خونسردی) تماشا می‌کردند. هیچ ایرادی بر آنها (مؤمنان) نداشتند، جز اینکه مؤمنان به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند… سوره بروج، آیه های 4-8

یعنی ذونواس و نوکرانش که مسیحیان مؤمن را به آن گودال آتش می‌‌افکندند و جزایشان می‌دادند، فقط به این خاطر بود و سببش این بود که آن مؤمنان به خدای یگانه ایمان آورده بودند، دیگر هیچ علتی نداشت. یعنی گناه آن بنده‌های خدا فقط این بود که ایمان آورده‌اند

خوب، تعیین جزا — آن هم، انتقال به «شیزا» که بسیار سخت است — برای کسانی که نماز شب می‌خوانند، آیا فرقی با عملکرد ذونواس با مؤمنان عصرش دارد؟ ذونواس نیز فقط به خاطر ایمان مؤمنان، نه چیزی دیگر، جزایشان می‌داد و به گودال آتش می‌‌افکندشان